- calaq
- 1) прививка, окулировка (растений); 2) прицеп; 3) приделка, приточка. calaq eləmək (etmək) см. calamaq (1).
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
calaq
Смотреть что такое "calaq" в других словарях:
calaq — is. 1. bot. Bir bitkinin başqa bitki ilə calaqlanma nəticəsində inkişaf etmiş hissəsi; peyvənd, qələm. Calaq yaxşı tutub. // Calaq edilmiş, calaq nəticəsində alınmış. Calaq gilas. – Calaq almalar, peyvənd armudlar, şumal gilaslar, qoşa düyüm… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
calğa — I (Balakən, Xanlar, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Şamaxı, Şəki, Zaqatala) 1. calaq, peyvənd (Qax, Şəki). – Yaxşi calğa əzgilimiz var (Şəki) 2. calaq olunmuş tut ağacı. – Calğa bu yerrərdə çox olur (Oğuz); – Qavalax calğaların divindo:lur <dibində… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çiling — I (Quba, Şamaxı) calaq, qələm. – Biyil yüzətən tə:k çiliyim qurudu (Şamaxı) ◊ Çiling vurmağ (Quba) – calamaq, calaq vurmaq. – U ağaca ki çiling vurarduğ, unda gec düşədü bəhərə II (Zaqatala) nağara çubuğu. – Nağarıya çiling kəsir … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ulama — I (İmişli) calaq. – Ucunda ulama vardı, da:m vermədi ◊ Ulama qoymağ – calaq vermək. – Başına ulama qoyginan, çassın II (Ağdam, Basarkeçər, Bərdə, Göyçay, Xanlar, Kürdəmir, Qazax, Oğuz, Şəki, Zaqatala) xışın və ya kotanın bir hissəsinin adı. –… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
calaqlatmaq — icb. Calaq vurdurmaq, calaq elətdirmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
peyvənd — is. <fars.> 1. k. t. Müəyyən xüsusiyyət vermək üçün bir bitki gözcük və ya saplağının başqa bitkiyə calanması; qələm, calaq. Peyvənd etmək (vurmaq) – qələm etmək, calamaq. Vurduq ağaclara biz peyvənd, calaq. M. S.. 2. tib. Hər hansı bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qələm — is. <ər.> 1. Mürəkkəbə batırıb yazmaq üçün ucu şiş və yarıq yazma aləti. Dəmir qələm. Qələmi əlinə alıb yazdı. – Qələm yazanı qılınc poza bilməz. (Ata. sözü). <Sədr> siyirməsindən bloknot çıxardı, bir neçə vərəq geri qatladı, qələmi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yelən — is. Haşiyə, qıraq, kənar. Xalça yeləni. Yeləni göy kəlağayı. – Asılır evlərin divarlarından; Yeləni çiçəkli, güllü xalılar. O. S.. // Bütöv bir parçanın qırağına çəkilən başqa bir parça; calaq. Yorğan yeləni. Yelən vermək – qırağına calaq salmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
peyvənd — f. 1) bitişik, bitişmə; 2) calaq növü; 3) əlaqə, bağlılıq; 4) yoluxucu xəstəliklərə qarşı bədənə vaksin yeritmə və həmin əməliyyatın özü … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ayna — is. <fars.> 1. Güzgü. Aynanın çatdığı calaq qəbul eləməz. (Ata. sözü). Əgər bilmək istəyirsiniz ki, kimin üzünə gülürsünüz, o vaxt qoyunuz qabağınıza aynanı və diqqət ilə baxınız camalınıza. C. M.. <Həkim:> Mən ayna ilə üzbəüz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
calamaq — f. 1. Calaq etmək, calaqlamaq. Yaz başı cır ağacları calamaq. – <Qoca:> Bu beş qanad, beş çubuq idi. Özüm kəsib gətirdim, caladım. S. R.. 2. Bir birilə bağlamaq, rəbt etmək, qoşmaq, yapışdırmaq. <Hatəm xan ağa:> Dörd ağacı bir birinə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
